Dla mnie rzeźba symbolizuje ludzkie życie. Im bliżej końca, pozostaje nam mniej czasu na działanie i refleksje – Jan Śliwka
Jan Sliwka był artystą urodzonym w Polsce (1946–2022), znanym z pionierskich rzeźb kinetycznych i ekspresyjnego malarstwa. Karierę rozpoczął jako budowniczy scen, jednak dzięki własnym eksperymentom z ruchem i dźwiękiem przeszedł na drogę artystyczną. Przełom nastąpił w 1976 roku, kiedy zorganizował indywidualną wystawę w Radzie Europy w Strasburgu, prezentując dynamiczne rzeźby reagujące na muzykę. Od tego czasu jego prace były wystawiane na arenie międzynarodowej, m.in. na ART Basel (1981–86), ART EXPO w Nowym Jorku i Dallas (1983–84), Neocon Market w Chicago oraz ART Cologne (1990). Sztuka Sliwki łączyła technologię z emocją, zyskując uznanie za wyznaczanie nowych kierunków w rzeźbie. Artysta badał, jak energia miasta, dźwięk i obecność człowieka kształtują wizualne doświadczenie.
Rzeźby Sliwki napędzane są silnikami elektrycznymi i reagują na częstotliwości dźwięku, tworząc „teatr rzeźby” złożony z poruszających się form. Kątowe segmenty wysuwają się i chowają w strukturze, zmieniając jej wygląd w nieregularnych rytmach. Materiały takie jak drewno, aluminium, brąz czy włókno szklane tworzą monumentalne, abstrakcyjne figury, które zdają się ożywać, reagując na ruch uliczny, syreny czy muzykę. Równolegle artysta tworzył wielkoformatowe obrazy olejne – żywe, spontaniczne i bogate w fakturę. Inspirowane rosyjską awangardą i abstrakcyjnym ekspresjonizmem, jego obrazy nie podlegają sztywnym zasadom kompozycji – opierają się na rytmie, geście i polach barwnych. Rzeźby i malarstwo Sliwki są głęboko ze sobą powiązane, wyrażając wspólną wizję ruchu, impulsu i emocjonalnego rezonansu współczesnego życia.
Pioneering Polish artist known for his kinetic sculptures and expressive paintings that bridged technology, movement, and emotion
